Ecomare

We komen net terug van Ecomare. Daar worden zeehonden, bruinvissen en andere zeedieren opgevangen. Vooral de jonge zeehonden waren echt schattig. Tijdens het voeren mocht ik heel dichtbij komen. Ze slurpten de vissen die ik in mijn hand hield in één keer naar binnen. Ik was alleen met papa. Mama en Nienke waren in het bos met Elvis. Nienke wilde Elvis leren apporteren. Papa zei dat het onmogelijk is om Elvis iets te leren. Hij bromde dat de opvoeding van Elvis compleet mislukt is. Nienke deed net of ze hem niet hoorde en vertelde mama haar plan. Ze wilde Elvis eerst leren om een bal te zoeken, dan moest hij de bal in zijn bek nemen en terug naar haar brengen. Pas daarna zou hij een hondensnoepje krijgen als beloning. Ik denk dat het niet gelukt is, want Nienke zei niets toen ze terugkwamen van het bos. Normaal schept ze heel erg op als er iets gelukt is. Iedereen moet dan weten hoe goed ze is.

17:43 uur
We hebben net onze eerste rekenles van meester Hein gehad. Hij heeft twee werkbladen met sommen voor ons gemaakt. Mijn sommen waren een makkie, maar de wiskundesommen van Nienke waren echt heel moeilijk. Ze snapte er ook niets van. Papa heeft het op drie manieren uitgelegd en toen werd hij ongeduldig. Hij friemelde driftig aan het pootje van zijn brilletje en begon steeds harder te zuchten. Nienke liep boos weg en riep dat hij niet kan uitleggen. Ik denk dat het aan Nienke ligt. Ze geeft graag anderen de schuld, terwijl ze zelf voor geen meter oplet. Tijdens de uitleg van papa keek ze steeds de andere kant op. Nienke gaat nooit een diploma halen. Ik denk dat haar zwemdiploma haar laatste diploma is.

Morgenochtend verlaten we Texel en rijden we richting Friesland. Om in Friesland te komen, moeten we over een dijk rijden van 32 kilometer lang rijden. Aan beide kanten heb je water. Links de Waddenzee en rechts het IJsselmeer. In Friesland gaan we op bezoek bij een oude schoolvriendin van mama. Ze hebben elkaar twintig jaar niet gezien. Ze hebben elkaar via Facebook teruggevonden. Ze woont op een boerderij in het dorpje Bakhuizen. De vriendin heet Anke en haar man heet Aaldert. Ze hebben twee dochters. Ik geloof een tweeling van mijn leeftijd. Mama is de enige die er zin in heeft. Nienke heeft nooit ergens zin in, papa wil liever de omgeving bekijken en ik heb geen zin in twee boerinnen van tien jaar oud.