Anne Frank Huis

Elvis heeft vannacht overgegeven. Hij begon te blaffen om ons te waarschuwen. Papa deed net of hij sliep. Hij ging overdreven hard snurken, dus mama moest alles opruimen. Ik scheen met mijn zaklamp op de hondenkots. Het was duidelijk het chocoladetoetje van Nienke. Mama weet niet dat Nienke haar toetje aan Elvis heeft gegeven, anders had ze het mooi zelf op kunnen ruimen. Papa werd wakker toen mama net klaar was met opruimen. Hij zei dit keer waar iedereen bij was dat Elvis naar het asiel moet. Ook mompelde hij iets over de hondenslager. Papa is niet alleen een hondenhater, maar ook een hondenmoordenaar. Gek genoeg bleef Nienke heel rustig. Normaal gesproken gilt ze dat ze de dierenbescherming op hem afstuurt. Ik denk dat ze zich schuldig voelt omdat zij haar chocoladetoetje aan Elvis heeft gegeven. Ze tilde Elvis op schoot en fluisterde dat die meneer met het ouderwetse brilletje op zijn neus een beetje in de war is. Straks gaan we naar het Anne Frank Huis. Daar heb ik heel veel zin in.

We komen net terug uit de stad. Vandaag zijn we met de taxi gegaan. Mama durfde niet meer te fietsen in het centrum van Amsterdam. Elvis moest op de camping blijven. Papa was bang dat hij in de taxi ging overgeven. We hebben een heleboel gezien vandaag. Het Anne Frank Huis was heel interessant. Alleen moesten we heel lang in de rij staan om binnen te komen. Nienke klaagde het meest. Ze zei al na een kwartier dat ze niet meer op haar benen kon staan. Dit komt gewoon door haar spillebenen. We hebben de schuilplaats van Anne Frank gezien. Ik snap dat de Duitse soldaten haar niet konden vinden. Een boekenkast verborg de deur naar het achterhuis waar ze zat. Het achterhuis was best groot. Er was plaats voor twee gezinnen. De familie Frank zat daar samen met vier andere Joodse mensen. Ze moesten altijd binnen blijven, anders werden ze opgepakt door de Duitse soldaten en naar een soort gevangeniskamp gebracht.

Anne schreef net als ik een dagboek. Haar dagboek is na de oorlog wereldberoemd geworden. Alleen heeft Anne dit nooit geweten.


Iemand heeft de Duitse soldaten stiekem verteld waar de familie Frank verstopt zat.
De soldaten hebben alle mensen uit het achterhuis opgepakt. De meneer die alles uitlegde, vertelde dat alleen de vader van Anne Frank de oorlog heeft overleefd. Anne is doodgegaan aan een besmettelijke ziekte. Haar moeder en zus volgens mij ook. Nienke moest huilen toen we uit Het Achterhuis liepen. Ze vond het zo’n zielig verhaal. Papa probeerde haar te troosten, maar Nienke duwde hem weg. Ze schaamde zich voor hem. Nienke laat zich liever troosten door haar beste vriendinnen Kirsten en Babette. Soms verzint ze gewoon een probleem en dan begint ze ineens te huilen. Haar vriendinnen slaan dan een arm om haar heen en aaien over haar wangen. Ik zie gelijk dat het nep is, maar haar vriendinnen trappen er steeds weer in. Jongens doen gelukkig niet zo overdreven.

Het Anne Frank Huis ligt aan de Prinsengracht. Papa vroeg of ik een foto van het straatnaambordje wilde maken. Hij vond het bijzonder dat de familie Prins op de Prinsengracht liep. Hij wilde zelf ook op de foto. Dit vond ik geen goed idee. Gelukkig zei mama dat we door moesten lopen. Ik heb wel een foto gemaakt van de Dam. Dit is een plein vol met duiven. Aan het plein ligt ook een paleis. In dit paleis ontvangen de koning en de koningin af en toe visite. Mama zei dat de koning en de koningin in Den Haag wonen. Daar staat ook het kantoor van mama. Ze werkt bij een Amerikaans bedrijf. Eigenlijk werkt ze altijd thuis op de computer. Alleen op donderdag moet ze naar kantoor, maar tijdens de rondreis mag ze alles regelen met haar telefoon en computer. Papa heeft heel lang vrij van zijn werk gekregen. Hij noemt dit zelf verlof voor onbepaalde tijd. Ik snap niet wat hij daarmee bedoelt. Misschien snapt hij het zelf ook niet en wil hij alleen maar interessant doen.

We hebben onze boterhammen opgegeten op een hele grote trap.
Bovenop de trap stond een hele grote betonnen paal. Papa vertelde dat dit een belangrijk monument is. Aan de voorkant van het monument staan vier mannen met handboeien om. Daarboven staat een vrouw met een kind op haar arm. Volgens papa beelden de geboeide mannen de ellende van de oorlog uit.

Hij zette zijn brilletje op het puntje van zijn neus en zei dat we blij mogen zijn met zo’n geleerde vader. Hij noemde zich meester Hein en zei met een serieus gezicht dat we deze reis nog veel van hem gaan leren. Nienke stak haar wijsvinger in haar keel en keek hem vernietigend aan. Ze zal juf Marijke nog missen. Juf Marijke stinkt uit haar mond en is meestal chagrijnig, maar een vader die alles beter weet is ook geen pretje. Toch heeft hij ervoor gezorgd dat we misschien een paar jaar niet naar school hoeven. Al zijn spaargeld heeft hij aan de reis en de camper uitgegeven.

Na de lunch op de trap gingen we weer wandelen. Mama en papa gaven Nienke een compliment. Ze vonden het knap dat ze zonder te zeuren al haar boterhammen opgegeten heeft. Ook dit keer hebben ze niet gezien dat ze bijna niets op heeft. Ze voerde steeds stukjes brood aan de duiven, terwijl papa en mama informatie opzochten op hun telefoon. Ik zal Nienke nog niet verraden, dat kan altijd nog.
Aan hetzelfde plein staat ook een bijzonder museum. Daar maken ze beelden van beroemde mensen. Ze maken het lijf na van kippengaas en vullen dat met klei. Het hoofd en de handen van de beelden zijn van was, daar worden ook kaarsen van gemaakt.

De taxichauffeur die ons terugbracht naar de camping had een oogje op mijn moeder. Hij maakte complimenten over haar jonge gezicht en lange benen. Papa’s gezicht werd rood van jaloezie. De rest van de rit heeft hij zwijgend uit het raam gekeken.