Amsterdam

Papa kon de fietsendrager van de camper niet meer vinden. Hij heeft iedereen de schuld gegeven, zelfs Elvis, maar uiteindelijk was hij zelf schuldig. De fietsendrager lag in de schuur onder een paar oude gordijnen. Papa wordt vergeetachtig. Dit heeft te maken met zijn leeftijd. Over twee jaar wordt hij vijftig.
Misschien moet hij over een paar jaar wel naar het bejaardenhuis, de hele dag uit het raam kijken, tien keer hetzelfde verhaal vertellen en taaie koekjes uitdelen aan de visite. Dit doen alle bejaarde mensen volgens mij.

Onze rondreis begint in Nederland. Papa wil ons alle provincies laten zien. Hij zegt dat ons eigen land betoverende plekken heeft. Betoverende….weer zo’n ouderwets woord. De route heeft hij samen met mama uitgestippeld. Onze eerste stop was bij een tankstation. Papa was in alle haast vergeten om de camper vol te tanken. Hij kocht gelijk twee chocoladerepen en propte die achter het stuur naar binnen. Wij mochten toekijken hoe de chocoladeslierten langs zijn kin dropen. Soms denkt hij dat hij alleen op de wereld is. De tweede stop was aan de rand van het Amsterdamse bos.

Vanmiddag zijn we op de fiets naar een hele bekende winkelstraat in Amsterdam geweest. Elvis zat in de fietsmand van mama. Hij heeft de hele weg gepiept en geblaft naar voorbijgangers. Door Amsterdam fietsen is levensgevaarlijk. De auto’s komen van alle kanten en niemand stopt voor het rode stoplicht. Toch heeft reisleider Hein – zo noemde papa zich - ons veilig naar de Kalverstraat gebracht. Mama zei dat er elke dag ongeveer vijftigduizend mensen in deze winkelstraat lopen. Ik heb ze niet geteld, maar het was wel vreselijk druk. Nienke en mama gingen naar een winkel waar ze onderbroeken en bh’s verkopen. Papa, Elvis en ik bleven buiten wachten.
We hebben zeker een half uur voor de ingang moeten wachten. Elvis plaste nog tegen een etalageruit. Papa siste nijdig dat hij Elvis naar het asiel wilde brengen. Nienke heeft toch gelijk. Papa is een hondenhater.


Vanavond hebben we gegeten in een bijzonder restaurant. Het was een hele grote kas. Al het eten kwam vers van het land. De aardappels die op mijn bord lagen, zaten een paar uur eerder nog in de grond. Nienke nam alleen komkommersoep. Ze eet de laatste tijd heel weinig. Volgens papa heeft ze een eetstoornis. Dit is een ziekte waardoor je steeds minder gaat eten. Ze moest van papa en mama verplicht een chocoladetoetje eten, maar die heeft ze stiekem aan Elvis gegeven. Sinds haar eetstoornis wordt Nienke steeds dunner en Elvis steeds dikker. Papa noemt Elvis daarom ook een worst op pootjes.

Morgen gaan we naar Het Anne Frank Huis. Anne Frank was een Joods meisje. In de Tweede Wereldoorlog moesten Anne en haar familieleden zich verstoppen voor Duitse soldaten. De Duitse soldaten wilden alle Joodse mensen gevangennemen en dood maken. Dit vertelde papa vanmiddag tijdens de fietstocht. Hij stopte met zijn verhaal omdat hij bijna tegen een tram aanbotste. De bestuurder van de tram draaide zijn raampje open en riep dat papa beter uit z’n doppen moest kijken. Daarna stak hij zijn middelvinger op. Papa stak ook zijn middelvinger op. Mama heeft het niet gezien. Ze was druk bezig met Elvis, die uit de fietsmand wilde springen. Dit was de eerste keer dat ik een echte tram zag. Het is eigenlijk gewoon een trein die in gootjes door de stad rijdt.

Straks ga ik onder de douche. Ik hoop dat de douches op deze camping schoon zijn. Wel jammer dat we geen douche in de camper hebben. We hebben alleen een toilet, die papa elke dag moeten legen in het toiletgebouw. Best een vies klusje. Het wordt al bijna donker. Door het zijraam van de camper zie ik dat mama en Nienke een potje Yahtzee spelen. Mama laat Nienke altijd winnen, anders wordt ze chagrijnig. Papa loopt in de verte met een grote tank onder zijn arm. Hij gaat het chemisch toilet legen. Echt goor. Ik snap niet dat mama vannacht naast hem wil liggen.